AMOR, que é iso?

Boas a tod@s de novo! como andamos polo inferno?
Por aquí moi aburrida, vivindo en suspiros, pensando no amor (e vós pensaredes, ari pensandonestas cousas? pois si, pero é para a páxina web.... xa podedes respirar de novo *g*).

O amor é un tema peliagudo, difícil de explicar. Estou segura e que moitos teredes grandes historias que contarnos e que podamos empregar no noso proxecto. Tristes, divertidas ou, cando menos, vergonzosas.
Sei que non resulta fácil airear estes temas como se nada, por iso vou a tomar e a iniciativa e contar un dos meus "dramóns". Non quero risas!!!

Corría o ano 2004, eu aínda non cumprira os 15 anos. Unha idade complicada, época de cambios físicos, novos amigos, novas responsabilidades; en definitiva, MOITA CONFUSIÓN!!
Comezara a quedar cuns rapaces do instituto cos que antes case nin falaba e notei que lle gustaba a un deles (e non precisamente ó guapo, jjj!).
Tentei actuar coma se non pasase nada, pero pasaba o tempo e a situación era cada vez máis imcómoda.
Un día el pediume para saír e eu díxenlle que tiña que sopesar o tema (por suposto non era máis que unha maneira estúpida de gañar tempo, non había nada que pensar!!!).
Cando me sentín "preparada" para dar o NON, tiven que plantexar o famoso DISCURSIÑO DE REXEITAMENTO.
Non é por ti, é que estou nunha etapa da miña vida na que me teño que centrar na miña carreira (Non, non servía. Que carreira, se acababa de comezar 3º da E.S.O.?)
Aaaah! Sempre podía recorrer ó clásico: Somos amigos e non me gustaría estropealo.
Perfecto! Todo estaba planeado.
Fun xunta el e díxenllo tal e como o tivera ensaiado (aínda que cun pouco máis de mirada ó chan e algo menos de relax)
O pobre, algo descolocado, preguntoume se aínda que non fosemos parella podíamos... (bueno xa sabedes) ...liarnos (sinto usar a expresión, a verdade que non me atrae demasiado, pero agora mesmo non se me ocorre ningún sinónimo mellor *g*)

Pero claro, desta vez non había escapatoria, non tiña tempo de pensar ou no seu defecto buscar en Google mil maneras eufemísticas de dicir QUE NON OSTIA QUE NON!

Así que só se me ocorreu: Vale, pero agora non!!!!

Moi triste seino, pero estou segura de que as vosas poden ser mesmo máis patéticas. Agardamos os vosos comentarios (por certo, non queremos discriminar a ninguén. se non son anécdotas relacionadas co amor tampouco pasa nada, estaremos encantadas de recibilas igualmente. Uuuuh! como sonou iso a altofalante de El Corte Inglés, Tres por dos en camisetas interiores para hombre, si no está satisfecho le devolvemos su dinero....Perdón, xa sei, isto xa é pasarse, pero tampouco creo que ninguén se quedase lendo ata o final, así que veña, ata a próxima para os que si chegaron).

P.D. Aquí vos deixo unha adiviña para que aqueles queteñades a mente despexada e o tempo suficiente como para perder o tempo comigo, poñades en marcha esas catro neuronas que vos quedan (por certo, síntoo, pero o tecido nervioso non se rexenera):

un avión onde viaxan bush, hitler, pinochet, fidel castro, ossama bin laden e zacarach colisiona, quen se salva?

P.D.1 si, tamén o sei, as fotos son moi cutres, pero esa é a miña visión: O AMOR É CUTRE!